Αυγουστιάτικη Μπέμπα. Εκεί που οι παρέες σμίγουν κάτω από τον έναστρο ουρανό

Η νυχτερινή Λευκωσία τον Αύγουστο είναι αλλιώς. Είναι δροσερή και μαγευτική, όπως δηλαδή την αυλή της Μπέμπας. Εκεί που ψες ξαναμαζευτήκαμε οι παλιοί συμμαθητές, για να θυμηθούμε τα παλιά, μα για να απολαύσουμε της Μπέμπας τα φαγητά.

Νόστιμα, σπιτικά, καλομαγειρεμένα, περιποιημένα, τα επίθετα που πρόλαβα να μαζέψω από τα παιδιά, που περισσότερο έτρωγαν ψες, παρά μιλούσαν. Ελληνική σαλατούλα, φρεσκοκομμένη, κολοκυθοκεφτέδες μούρλια, λευκός ταραμάς με αυγοτάραχο 3Α και φουρνιστή πίτα με γραβιέρα, τα λουκούλλεια ορεκτικά που νίκησαν την πείνα και κέρδισαν τις πρώτες εντυπώσεις.

Οι δεύτερες ακόμη πιο θελκτικές, ιδίως όταν γευτήκαμε την πρώτη μπουκιά από το αρνάκι με πατάτες στον φούρνο, αλλά και το γεμιστό με φέτα και ντομάτα, καλαμάρι που μοσκοβολούσε θάλασσα. Άριστα των αρίστων για το αγαπημένο των παλιών συμμαθητών, το αλάθητο κατσικάκι Μυτιλήνης με όμορφα μεστωμένο κριθαράκι.

Ωδή στη ζαχαροπλαστική, ο μπακλαβάς με φιστίκι Αιγίνης και παγωτό, που και πάλι έγινε το Μήλο της Έριδος ανάμεσά μας.