Αφίξεις Αεροδρομίου Λάρνακας: Θεατές στο ίδιο Θέατρο παραλόγου

Δε νομίζω να χρειάζεστε εμένα να σας πω, που μου πήρε 2 μέρες να έρθω από το Σίδνεϊ για ολιγοήμερες διακοπές στην πατρίδα μου, ότι μόλις μπαίνω στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου Λάρνακας, θέλω να επιστρέψω στην Αυστραλία άμεσα. Τι είναι αυτές οι ατελείωτες ουρές μπροστά από δυσλειτουργικές μηχανές που σε τυφλώνουν με τα φλας τους, που σου εκτυπώνουν μια κακέχτυπη φωτογραφία, που η μάνα μου δε θα καταλάβει ότι είμαι εγώ;

 

Και όταν επιτέλους την πάρουμε όλοι στα χέρια, εμείς πρέπει να σταθούμε σαν σαρδέλες σε μια δεύτερη χαοτική γραμμή, για να – ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ – δώσουμε το παλιοχάρτι του καημένου, πιο κουρασμένου από εμάς, αστυνομικού που κάθεται στην πύλη και να μας πει “οκ”. Hello, ποιου Αεροδρομίου τα πρότυπα ελέγχου μιμήστε κύριοι υπεύθυνοι; Γιατί, δυστυχώς έτσι κατάντια, ούτε στις τριτοκοσμικές χώρες δεν συναντάς!

 

Πείτε μας την άποψη σας στα comments: