Η Μπέμπα μας μεγάλωσε, ομόρφυνε και μας αρέσει ακόμη πιο πολύ

Ναι, μεγάλωσε! Πρόσθεσε ακόμη λίγους μήνες λειτουργίας από την τελευταία μας επίσκεψη, αλλά κι οι χώροι της μεγάλωσαν, εφόσον πλέον προστέθηκε και το γωνιακό μαγαζάκι – πρώην ρολογάδικο – στην γωνία των οδών Πινδάρου και Ευγενίας & Αντώνη Θεοδώρου, στις πανέμορφες εγκαταστάσεις του εστιατορίου.

Το εντυπωσιακό μπαρ, μεγάλωσε κι αυτό κάνοντας σχήμα γάμμα, δημιουργώντας κι άλλες θέσεις για να κάθεσαι εκεί στα ψηλά και να απολαμβάνεις από το αγαπημένο μας Basil smash cocktail, μέχρι επιλεγμένα κρασιά, που με τις πρόσφατες χωρικές αναδιαμορφώσεις, έχουν πλέον το δικό τους ψυχόμενο, walk in κελάρι.

Ένα κελάρι που από ότι κατάλαβα, το ΄θελε πολύ ο Θωμάς, αλλά και οι οινολάτρεις πιστοί θαμώνες της Μπέμπας, οι οποίοι ζητούν το κατιτίς το παραπάνω. Μια παλιά χρονιά, μια κάθετη και οριζόντια οινική γευσιγνωσία, ένα δυσεύρετο κυπριακό ή ελληνικό οίνο ή ένα οινικό διαμαντάκι από τον Παλαιό και Νέο κόσμο.

Εμείς στη μπάρα, να κλείνουμε το μάτι σε ένα by the glass Sauvignon Blanc κρασάκι, αλλά και να πασκίζουμε να επιλέξουμε από τις τόσο γευστικές επιλογές της βασικής κάρτας, αλλά κι αυτής με τα πιάτα ημέρας, ποια να αφήσουμε για την επόμενη μας επίσκεψη και ποια να δοκιμάσουμε τώρα.

Προζυμένιο ψωμάκι, ελιές και πιπεράκι για ξεκίνημα και με σύμμαχό μας τα παιδιά της εξυπηρέτησης που στο τέλος της βραδιάς, ήθελα να τους δώσω όλους από μια αγκαλιά που ‘ναι τόσο φιλικοί, δοτικοί και απείρως εξυπηρετικοί, φτιάχνουμε μαζί το μενού της βραδιάς.

Ρίχνουμε κλεφτές ματιές και στις ευπαρουσίαστες και μοσχομυριστές επιλογές των άλλων τραπέζιων του μαγαζιού, που δε με θες εμένα φυσικά να σου πω, ότι ήταν και πάλι ολοκληρωτικά κατειλημμένα από ζευγαράκια, μικρές και μεγαλύτερες παρέες και ψηφίζουμε πρώτα πρώτα τη σαλάτα με μπουράτα, κατίκι Δομοκού, άφθονο κριθαροκούλουρο και πέστο βασιλικού, τυλιγμένα όλα με φετούλες ντομάτας. Ναι και στην αψεγάδιαστη μελιτζανοσαλάτα του μαγαζιού, που είναι από μόνη της αιτία για να πας και να ξαναπάς και να τη γευτείς και πάλι.

Οι σεφταλιές με μικρές πιτούλες και ντομάτα brunoise με σος vierge, είναι το απόλυτο για εμένα κυπριακό ορεκτικό, ενώ απόλυτα ικανοποιημένοι μείναμε και από το νεοφανές στα κυπριακά γαστρονομικά δρώμενα, πιάτο, που δεν ήταν άλλο από τα γιουβαρλάκια με blue fin τόνο, που κολυμπούσαν σε βελούδινο σος αυγολέμονου.

Σημείωσε κι εσύ, σαν πας, να ζητήσεις αν ακόμη βρίσκεται στις επιλογές ημέρας, τη σχαροψημένη γαρίδα Jumbo – όνομα και πράμα – που στο δάγκωμα και στη γεύση της παραπέμπει σε αστακό και το μόνο που χρειάζεται είναι να της ρίξεις απάνω, λίγο λεμονάκι, πίνοντας για χάρη της, μια γουλιά από ασύρτικο, by the glass κρασί.

Τόνος με τόνο, η τελευταία σχαροψημένη πράξη του μενού, που χτύπησε κέντρο στους γευστικούς μας κάλυκες, ιδίως σαν παντρεύτηκε στο στόμα με κρίταμο και σπαστές πατάτες, ενώ τα καλύτερα έχω να σου πω και για το al dente κριθαρώτο μανιταριών, απογειωμένο γευστικά με άριστα ψημένη βοδινή ταλιάτα.

Διλήμματα από την αρχή, μέχρι και το τέλος κάθε φορά που πηγαίνουμε Μπέμπα, ιδίως όταν έχουμε να επιλέξουμε γλυκό. Το γλυκοαλχημιστικό δίλημμα, ευτυχώς κατέληξε γρήγορα σε ομοφωνία όλων των συνδαιτυμόνων, με εμάς να στέλνουμε από την πρώτη μπουκιά τα πολλά και γλυκά μας εύγε στον βραβευμένο σεφ Βαρνάβα, για το σχηματοποιημένο σαν μαξιλάρι, γαλακτομπούρεκο, που σιροπιάστηκε τόσο, όσο για να ισορροπεί με τη μαγεία της ανάλαφρης κρέμας και του κριτσανιστού φύλλου.

Δε θα σου πω, ούτε θα σου γράψω άλλα, γιατί άλλο να στα λέω κι άλλο να τα ζεις και να τα απολαμβάνεις στην Μπέμπα. Ένα τελευταίο μόνο έχω να σου γράψω και αυτό είναι να κλείνεις μέρες πριν τραπέζι, γιατί μπορεί οι χώροι της Μπέμπας να μεγάλωσαν, μα συνάμα μεγάλωσε κι άλλο η αγάπη του κόσμου για αυτή.

Πινδάρου 2, Λευκωσία, 1060

22 252626