Menu
Παράδειγμα αντι-σεβασμού προς τους πάντες, μάς επέδειξε ξανά η κυρία με το ατελείωτο βαλάντιο η οποία επιτρέπει στο μικρό της παιδί να βανδαλίζει το εστιατόριό μας, χωρίς αυτή καν να δίνει έστω και την παραμικρή σημασία στο τι ζημιές, ακαθαρσίες και ακαταστασίες δημιουργεί. Σε κάθε επίσκεψη οι πατατούλες του παιδιού εκσφενδονίζονται μέχρι και στα διπλανά τραπέζια, ενώ οι καναπέδες μας μάλλον έχουν θεωρηθεί από την κυρία ως τραμπολίνο. Δε θα σχολιάσω πόσα πιάτα και ποτήρια έχει σπάσει φέτος και ούτε θα σχολιάσω τα παράπονα των άλλων πελατών μας, από τα ξέφρενα παιχνίδια και το κυνηγητό με τη μεγαλύτερη αδελφή. Μια φορά τολμήσαμε να πούμε στην κυρία ότι ίσως κτυπήσει το παιδί της που χοροπηδάει και μας είπε απλά να μην ανησυχούμε και όλα είναι εντάξει. Χίλια χρόνια θα ζήσεις κυρία μου εσύ που τίποτα δε σε μέλει. Με μας τι γίνεται που όταν φεύγεις κάνουμε γενικό καθαρισμό της περιοχής και ακούμε τα παράπονα των γύρω σου;
Πείτε μας την άποψη σας στα comments:
Ο Ζήνων γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο παιδί μιας σχετικά κανονικής οικογένειας – όπως οι περισσότερες. Γλυκιά, αθώα παιδική ηλικία,
Χειμώνας, Χριστούγεννα, φίλοι και συγγενείς στο σπίτι και κάνουμε αρχή με μια σουπίτσα για να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών. Ο βραβευμένος
Το Σατιρικό θέατρο παρουσιάζει τις τελευταίες παραστάσεις του συνταρακτικού έργου «O Φάρος» του πολυβραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – Αθανασίας Σμαραγδή
Δεν είμαι ειδική σε θέματα εστιατορίων αλλά πιστεύω έχω common sense. Σε ταβέρνα της Λάρνακας που είχε πέραν των 200 καθήμενων πελατών την Κυριακή το
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και του κάλλιστου, το πιο κάλλιστο. Το γνωστό, ελαφρώς παραποιημένο σοφό αποφθέγμα, κατά τα φαινόμενα, αποτελεί και το