Πώς χειριζόμαστε πελάτες, αγαπητοί συνάδελφοι που φεύγοντας από το πρόγευμα του ξενοδοχείου, παίρνουν μαζί τους φαγητά για κατανάλωση αργότερα; Είναι ένα θέμα που μας φέρνει συχνά σε δύσκολη θέση, γιατί είναι πολλοί που εκμεταλλεύονται την ανοχή μας και τα στραβά μας μάτια, κάνοντας πράγματα, εξοργιστικά προκλητικά.
Κυρία, μετά που απόλαυσε πλουσιοπάροχα το πρωινό της με τον σύζυγο και τα τρία της παιδιά, έφτιαξε το λιγότερο, 5-6 στρουμπουλά σάντουιτς, τα τύλιγε ένα ένα σε χαρτοπετσέτα και τα έριχνε στην τσάντα παραλίας.
Από την άλλη πλευρά όμως έχω αυτούς τους πελάτες που πίνουν μόνο ένα καφέ το πρωί, γιατί απλά δεν μπορούν ή δεν έχουν συνηθίσει να τρώνε πρωινό και φεύγοντας παίρνουν ένα μήλο ή δυο τρεις ρυζογκοφρέτες, κάποιο αλμυρό, για να το φάνε όταν πεινάσουν.
Διιστάμενες οι απόψεις και στο ενδοτμηματικό μας meeting, με την άποψη ενός εκ της διευθύνσεως να μας προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό:
“Δηλαδή θα κάνουμε παρατήρηση στην πελάτισσα που μας δίνει €550 την ημέρα για τα δυο δωμάτια, επειδή μας χρέωσε €3 για τα σάντουιτς των παιδιών της; Και ποιος θα της το πει κύριοι; Και πώς θα της το πει; Ξανασκεφτείτε το πριν κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά.”
Πείτε μας την άποψη σας στα comments:
Ο Ζήνων γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο παιδί μιας σχετικά κανονικής οικογένειας – όπως οι περισσότερες. Γλυκιά, αθώα παιδική ηλικία,
Χειμώνας, Χριστούγεννα, φίλοι και συγγενείς στο σπίτι και κάνουμε αρχή με μια σουπίτσα για να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών. Ο βραβευμένος
Το Σατιρικό θέατρο παρουσιάζει τις τελευταίες παραστάσεις του συνταρακτικού έργου «O Φάρος» του πολυβραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – Αθανασίας Σμαραγδή
Δεν είμαι ειδική σε θέματα εστιατορίων αλλά πιστεύω έχω common sense. Σε ταβέρνα της Λάρνακας που είχε πέραν των 200 καθήμενων πελατών την Κυριακή το
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και του κάλλιστου, το πιο κάλλιστο. Το γνωστό, ελαφρώς παραποιημένο σοφό αποφθέγμα, κατά τα φαινόμενα, αποτελεί και το