Οινόφιλος. Ο λάτρης, φίλος του οίνου, ο καλός, έως άριστος γνώστης για τις ποικιλίες αμπέλου, τα ιδιαίτερά τους χαρακτηριστικά, μα και αυτός που ψάχνεται, μελετά, διαβάζει, ταξιδεύει εντός κι εκτός, για να ζήσει βιωματικά ακόμη μια οινική περιπέτεια. Αυτός που έχει εκπαιδεύσει τον ουρανίσκο του, αλλά κι αυτός που απολαμβάνει το κρασί, στο σπίτι του, σε αυτό των φίλων, στο εστιατόριο, αν πληροί φυσικά κάποιες προϋποθέσεις.
Ποιες είναι αυτές οι ατυχείς προϋποθέσεις όμως, που μπορεί να του χαλάσουν την όλη οινική και γαστρονομική εμπειρία σε ένα εστιατόριο ή ένα wine bar; Η ομάδα της Fine&Dine ρώτησε 14 οινόφιλους για το εν λόγω θέμα, κατέγραψε τις απαντήσεις και σου τις παρουσιάζει αυτούσιες.
…τι έχουμε by the glass;
Δεν είναι όλοι οι οινόφιλοι που επιλέγουν φιάλη. Κατ’ ακρίβεια, πολλοί οινόφιλοι προτιμούν να πάνε με ποτήρι, έτσι ώστε με κάθε πιάτο που έρχεται, να μπορούν να κάνουν αρμονικό πάντρεμα. Άμα σου πει ο σερβιτόρος ότι το εστιατόριο διαθέτει δυο λευκά, ένα ροζέ και δυο ερυθρά, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.
Άσε που σε ορισμένες περιπτώσεις το κρασί μπορεί να ανοίχτηκε πολλές μέρες πριν, δεν φυλάκτηκε σωστά, με αποτέλεσμα να φτάνει στον πελάτη οξυγωνομένο, αλλοιωμένο γευστικά και χρωματικά. Επίσης σχολιάστηκε δυσμενώς και έλλειψη σταθερότητας στην ποσότητα σερβιρίσματος (by the glass) που σε πολλές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην δηλωμένη, εντός του καταλόγου κρασιών, ποσότητα που στα πλείστα εστιατόρια είναι τα 150ml.
Αποτρεπτικές τιμές
Ο οινόφιλος, εκτός από λάτρης του καλού κρασιού, είναι και δεινός γνώστης, λόγω τριβής και της τιμής αγοράς, στο ράφι της κάβας, της υπεραγοράς ή στις λίστες πολλών εστιατορίων. Διαθέτει αντίληψη για το κέρδος που θα προσθέσει το εστιατόριο για να καλυφθούν τα διάφορα λειτουργικά έξοδα και υπηρεσίες, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, οι οινόφιλοι καταδεικνύουν τις ιδιαίτερα αποτρεπτικές, έως προκλητικές τιμές χρέωσης της φιάλης ή του ποτηριού. Τιμές που ουσιαστικά τιμωρούν τον οινοποιό ή τον καβίστα, αλλά και δεν ωθούν τον καταναλωτή να παραγγείλει μια δεύτερη φιάλη ή ακόμη ένα ποτήρι.
Απουσία οινικής κουλτούρας
Η απόλαυση του κρασιού από ένα οινόφιλο, έκτος από το βασικό στοιχείο που είναι η ποιότητα του κρασιού, εξαρτάται και από πολλά άλλα σημεία, που πολλοί αποκαλούν και ως η ιεροτελεστία του κρασιού. Κάποιες οινικές νόρμες, ρουτίνες που έχουμε συνηθίσει και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας.
Όπως η επίδειξη του κρασιού στον πελάτη, με την ετικέτα να κοιτάει μπροστά, ο ορθός τρόπος ανοίγματος του κρασιού, το καθάρισμα του στομίου της φιάλης με πετσέτα, η προσφορά του φελλού στο άτομο που παρήγγειλε το κρασί ή το σερβίρισμα σε αυτό το άτομο μιας μικρής ποσότητας για δοκιμή.
Σκέψου τώρα να ζητήσεις μετάγγιση (decanting) και να διερωτώνται τα άτομα εξυπηρέτησης περί τίνος πρόκειται ή αν το πράξουν να αντιληφθείς ότι όλα πήγαν στραβά εφόσον τα κατακάθια μεταγγίστηκαν κι αυτά μέσα στην καράφα μετάγγισης. Ναι, όλα αυτά κι άλλα πολλά που αποτελούν βασικούς πυλώνες της οινικής κουλτούρας, αν καταστρατηγούνται, ενοχλούν πολύ τους οινολάτρες και τους στερούν την απόλαυση του οίνου.
