35 και βάλε, περήφανα χρόνια στον χώρο του service. Μιλάμε με τον Ανδρέα Μουλαζίμη και τον Σίμο Πάτσαλο του ξενοδοχείου Capo bay hotel στον Πρωταρά

Όταν τους ρώτησα για το πόσα χρόνια δουλεύουν στον χώρο της εξυπηρέτησης στα εστιατόρια και οι δυο χαμογέλασαν, λέγοντάς μου “… κατιτίς παραπάνω από την ηλικία σου”. Όταν μάλιστα η κουβέντα με τον Ανδρέα και τον Σίμο, τον Σίμο και τον Ανδρέα συνεχίστηκε, αυτό που έμεινε και θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου, ήταν ότι πρωτοξεκίνησαν την καριέρα τους στο Capo Bay Hotel και παρέμειναν εκεί, στυλοβάτες και αγέρωχοι συνεχιστές της κυπριακής φιλοξενίας.

                                          Ανδρέας Μουλαζίμης

                         Σίμος Πάτσαλος

Πότε ξεκίνησες δουλειά στο Capo bay hotel και τι σε έκανε να επιλέξεις το επάγγελμα του σερβιτόρου;

Ανδρέας

Πρωτο-ξεκίνησα δουλειά το 1981, δεκαπεντάχρονος μαθητής, στο πρώτο μου ξενοδοχείο του Πρωταρά. Μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας, το 1989 κατέληξα στο ξενοδοχείο Capo Bay.

Σίμος

Στο Capo Bay ξεκίνησα το 1988 σε ηλικία 17 χρονών. Την εποχή εκείνη, ήταν ένα νέο επάγγελμα στην περιοχή το οποίο είχε καλά λεφτά και ταυτόχρονα σου δινόταν η δυνατότητα να μιλάς και να γνωρίζεις καθημερινά πολλούς ανθρώπους από διάφορες χώρες, κάτι το οποίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Πώς μάθαινε κανείς πριν τόσα χρόνια τα της τραπεζοκoμίας; Κολλέγιο ή με εμπειρία μαζί με τους “παλιούς”; Τι θυμάστε έντονα από τότε όταν μπήκατε μικροί μικροί στο επάγγελμα;

Ανδρέας

Η ακαδημαϊκή γνώση είναι το πρώτο βήμα. Για να εξυπηρετήσεις, χρειάζεται μεγάλη εμπειρία για να κατανοήσεις τον ανθρώπινο παράγονται. Θα μου μείνουν αξέχαστες οι εμπειρίες στο silver service.

Σίμος

Υπήρχε η Ξενοδοχειακή Σχολή στο Παραλίμνι όπου φοιτούσες για 2 χρόνια και μάθαινες τα βασικά σε θεωρία και πρακτική. Μετά ξεκινώντας δουλειά δίπλα από αυτούς που ήταν ήδη στο επάγγελμα, αποκτούσες καθημερινά εμπειρίες. Έντονα θυμάμαι την αγάπη που πήρα από τους συνάδελφους και το ενδιαφέρον που έδειξαν προς εμένα να με βοηθήσουν να μάθω γρήγορα τη δουλειά.

Τι σας κράτησε στο επάγγελμα και τι σας κράτησε στην όμορφη οικογένεια του Capo bay hotel;

Ανδρέας

Στο επάγγελμα με κράτησε ο “πελάτης”. Έχω γνωριμίες με άτομα από όλο τον πλανήτη. Με την τεχνολογία σήμερα βρίσκεσαι κοντά στους πελάτες σου, που έχουν γίνει πλέον φίλοι.  Το Capo Bay μετά από 36 χρόνια είναι το μισό μου σπίτι.

Σίμος

Ήμουν τυχερός που ξεκίνησα στο Capo Bay γιατί εκτός από το καλό κλίμα που υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει με τους συνάδελφους, είναι και η αγάπη που μας περιβάλλει από τη Διεύθυνση και τους Ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου. Αυτά τα δύο είναι που με κρατούν σταθερά στο Capo Bay και στο επάγγελμα τόσα χρόνια.

Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις στο επάγγελμά σας και πώς τις αντιμετωπίσατε τόσα χρόνια, παραμένοντας με χαμόγελο και αγάπη για αυτό που κάνετε;

Ανδρέας

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι οι προσδοκίες του πελάτη.

Σίμος

Το να συναναστρέφεσαι καθημερινά με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, που μιλούν άλλες γλώσσες, έχουν άλλη κουλτούρα και διαφορετικούς χαρακτήρες και να πρέπει να κάνεις όλους αυτούς τους ανθρώπους να περάσουν αξέχαστες διακοπές. 

Το να φεύγοουν και να έχουν τις καλύτερες εντυπώσεις, ήταν και εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω να αντιμετωπίσω. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να ακούς με σεβασμό, να κατανοείς τι θέλει να σου πει ο πελάτης και με χαμόγελο και προθυμία να δίνεις τη βοήθειά σου. Με αυτό τον τρόπο ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες καθημερινά και νιώθεις χαρούμενος.

Γιατί σήμερα δυσκολευόμαστε να βρούμε άτομα να δουλέψουν στην εξυπηρέτηση πελατών στα εστιατόρια; Τι νομίζετε άλλαξε και τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους μας ή σε όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν το δρόμο σας;

Ανδρέας

Η εποχικότητα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.  Υπάρχει μέλλον στη βιομηχανία αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και θυσίες.

Σίμος

Η εποχικότητα του επαγγέλματος είναι ένας από τους λόγους που δεν ακολουθούν πλέον οι νέοι αυτό το επάγγελμα. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να δουλεύει μόνο 7 μήνες το χρόνο και να έχει να συντηρήσει μια οικογένεια. Ένας άλλος λόγος είναι ότι πλέον οι νέοι δεν θέλουν να δουλεύουν νυκτερινά ωράρια και ειδικά Σάββατο και Κυριακή.  

Αυτοί που θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα πρέπει να αγαπούν αυτό που θα κάνουν και να είναι έτοιμοι να κάνουν θυσίες καθημερινά για τη δουλειά τους. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν το βλέπεις σαν δουλειά αλλά ούτε σαν αγγαρεία.