Πήγαμε, ξαναπήγαμε, του βάλαμε ξανά άριστα και κλείσαμε όλη η παρέα τραπέζι για να ξαναπάμε. Κι αν με ρωτήσεις “γιατί”, έχω πάμπολλα ‘επειδή’ να σου πω, με πρώτο από αυτά, το εξαίρετο φρέσκο ψαράκι του, τις απείρως γευστικές τους επιλογές και τις δημιουργικές πινελιές του executive chef του ξενοδοχείου Σάββα Σάββα και του Head chef Σταύρου Σωτηρίου.
Ακόμη έχω να σου πω ότι το θαλασσοφίλητο εστιατόριο, είναι από μόνο του προορισμός, που αξίζει ακόμη και να λοξοδρομήσεις για αυτό από τη συνήθη σου πορεία. Η θάλασσα στα πόδια σου, το φεγγάρι στον έναστρο ουρανό να λαμπυρίζει στο νερό, το ιώδιο να σου ανοίγει τα πνευμόνια και οι βασιλικοί κήποι του ξενοδοχείου να γίνονται μαζί με τη θάλασσα, το ωραιότερο wallpaper για όλες σου τις ενσταντανέ φωτογραφίες. Θες να σου πω και για την εξυπηρέτηση;
Βασιλική κι αυτή, μα συνάμα τόσο φιλική και πρόσχαρη, ίδια με τους ανθρώπους της που το χαμόγελο τους, το βλέπεις, το νιώθεις και το χαίρεσαι χρόνια. Χαρήκαμε πολύ ψες, η ομάδα των τριών, σαν βρεθήκαμε μπροστά από την βιτρίνα του εστιατορίου, με τα διλήμματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Κουβέντα πάνω στην κουβέντα, αυτό ‘ναι’, αυτό την άλλη φορά και ‘τούτο το λιγουρεύομαι εδώ και μέρες’, καταφέραμε οι τρεις μας να φτιάξουμε ένα μενού, κομμένο και ραμμένο στα δικά μας μέτρα.
Ο διευθυντής Goran και η ομάδα του, στο πλευρό μας, η σπανακοσαλάτα με παντζάρι, χέλι, γιαούρτι και βινεγκρέτ από σιέρι, στο τραπέζι μας και ο ταλαντούχος σομελιέ στο πόστο του να μας απογειώνει με κορυφαίους καμπανίτες, ξυνιστέρια, Riesling και ασύρτικα. Συγκρατήσου σαν φτάσουν τα εξαρτησιογόνα, κριτσανιστά γαριδάκια με λεμονάτο aioli και μαϊντανό, μα πρόλαβε με γρήγορες κινήσεις να πάρεις το μερίδιό σου από το υπέροχο σε υφές σαγανάκι γαρίδας με ψητή φέτα, πριν στο πάρουν άλλοι.
Ο λευκός ταραμάς με αυγά σολομού, η τυροκαυτερή με τσίλι και ρόδι και η καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με εσαλότ και πιπεριά, μαζί με θεσσαλονικιό ζεστό κουλούρι, βρίσκονται ακόμη στους γευστικούς κάλυκες και των τριών. Γρήγορο ταξιδάκι σε Κρήτη μεριά, με θεϊκή, λεπτόφυλλη σπανακόπιτα. Μια πίτα νοτισμένη με μνήμες, μα και με ανάλαφρη μυζήθρα, με το γλυκό καρυδάκι απάνω της να κλείνει περίτεχνα το παζλ ισορροπίας της γεύσης, της αλμύρας και της γλύκας.
Η κάμερά σου στο ‘on’ για να αποτυπώσεις και φωτογραφικά το χτένι, αναπαμένο στο όστρακό του, δεμένο με κρέμα αγκινάρας, λίγο αρωματικό βουτυράκι και τραγανό κρίταμο. Δεν χρειαζόταν να φτάσει και πολύ κοντά μας το γεμιστό, μεγάλο καλαμάρι και κυπριακό φαγκρί, για να μυριστούμε της σχάρας τα καμώματα και της θάλασσας τα αρώματα. Αριστεία στο ψήσιμο, τα υγρά στις θέσεις τους, εντός της ψίχας, η πετσούλα καψαλισμένη να αναδύει το απόκοσμό της ουμάμι, συνδυασμένα με μίνι πατατούλες, βραστά χόρτα και λαχανικά σχάρας.
Το δυσεύρετο, κιουνεφέ, ‘ναι’ θα το βρεις κι αυτό στο Limanaki, για αυτό μην φύγεις αν δεν το μοιραστείς, κριτσανιστό κριτσανιστό, κι εσύ μαζί με την παρέα σου, κομπλιμενταρισμένο με ένα επιδόρπιο οίνο ή ένα καφεδάκι, φτιαγμένο με αγάπη από την βραβευμένη ομάδα του απόλυτου ιχθυογαστρονομικού και όχι μόνο προορισμού της Λεμεσού. Μια πρόταση υψηλών προσδοκιών, σε όλους τους τομείς, που σου την προτείνω ανεπιφύλακτα. Συστήνεται η έγκαιρη κράτηση τραπεζιού και μάλιστα, αρκετές μέρες προηγουμένως.
Ο Ζήνων γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο παιδί μιας σχετικά κανονικής οικογένειας – όπως οι περισσότερες. Γλυκιά, αθώα παιδική ηλικία,
Χειμώνας, Χριστούγεννα, φίλοι και συγγενείς στο σπίτι και κάνουμε αρχή με μια σουπίτσα για να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών. Ο βραβευμένος
Το Σατιρικό θέατρο παρουσιάζει τις τελευταίες παραστάσεις του συνταρακτικού έργου «O Φάρος» του πολυβραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – Αθανασίας Σμαραγδή
Δεν είμαι ειδική σε θέματα εστιατορίων αλλά πιστεύω έχω common sense. Σε ταβέρνα της Λάρνακας που είχε πέραν των 200 καθήμενων πελατών την Κυριακή το
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και του κάλλιστου, το πιο κάλλιστο. Το γνωστό, ελαφρώς παραποιημένο σοφό αποφθέγμα, κατά τα φαινόμενα, αποτελεί και το