Αυτό τον μεζέ στο Άναμμα, η παρέα τον έχει γράψει από την πρώτη μέρα στο μπλοκάκι των αγαπημένων της επιλογών. Του έχει βάλει καρδούλες, τον έχει φωτογραφίσει και ποστάρει στο διαδίχτυο, μα το πιο σημαντικό, κάθε λίγο και λίγο τον πεθυμά.
Ψες πήγα μαζί τους γιατί εκτός από τον μεζέ, εμένα με εξιτάρει κι η όλη αύρα της Παλιάς Λευκωσίας, της οδού Λήδρας και Ονασαγόρου και πρωτίστως των αναπαλαιωμένων σπιτιών που αποκτούν ξανά την αίγλη άλλων εποχών. Για τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο και την πίσω αυλή, που είναι ένας ολάνθιστος κήπος και μια μικρογραφία χωριού, ένα έχω να σου πω. Θα διακτινιστείς αλλού με το που θα πατήσεις το πόδι σου εκεί. Το ίδιο πέτυχε και για εμένα προσωπικά ο μεζές στο Άναμμα ψες.
Λίγο με πήρε στην Αθήνα, λίγο στη Θεσσαλονίκη και στα νησιά της Ελλάδας και μετά με ξανάφερε στα πάτρια εδάφη. Κρασάκι λευκό, Ξυνιστέρι από πολύ ψηλούς αμπελώνες, μπυρίτσα draught και ξεκινάμε με φρεσκοκομμένη ελληνική σαλάτα – το φρεσκοκομμένη στο Άναμμα δεν είναι σχήμα λόγου – τζατζίκι δροσερό, ταχίνι με την σφραγίδα του μαγαζιού και τυροκαυτερή που συνάδει με τις υψηλές θερμοκρασίες του νησιού.
Καψακαΐνη ιδανική για Κύπρο δηλαδή. Ζεστές πιτούλες άφθονες, για να χωρέσουν μέσα, λίγο από το όμορφα ψημένο λουκάνικο και χαλούμι, που στην παρέα αρέσει πολύ να το παντρεύει με ντοματούλα και ταχίνι. Τσουγκρίζουμε τα κρασοπότηρά μας ξανά ακούγοντας λαϊκά, ταξιδιάρικα στην Παλιά Αθήνα, τραγούδια και υποδεχόμαστε ζεστό ζεστό πανσετάκι, μανιτάρι, ορθά ψημένο στη σχάρα και τρυφερό χοιρινό και από κοτόπουλο σουβλάκι. Κράτα γερά γιατί σε περιμένει ακόμη, το όμορφα πικάντικο κεμπάπ και η αρωματική σεφταλιά, παρέα με λαχταριστές κυπριακές πατατούλες.
Ο Ζήνων γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο παιδί μιας σχετικά κανονικής οικογένειας – όπως οι περισσότερες. Γλυκιά, αθώα παιδική ηλικία,
Χειμώνας, Χριστούγεννα, φίλοι και συγγενείς στο σπίτι και κάνουμε αρχή με μια σουπίτσα για να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών. Ο βραβευμένος
Το Σατιρικό θέατρο παρουσιάζει τις τελευταίες παραστάσεις του συνταρακτικού έργου «O Φάρος» του πολυβραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – Αθανασίας Σμαραγδή
Δεν είμαι ειδική σε θέματα εστιατορίων αλλά πιστεύω έχω common sense. Σε ταβέρνα της Λάρνακας που είχε πέραν των 200 καθήμενων πελατών την Κυριακή το
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και του κάλλιστου, το πιο κάλλιστο. Το γνωστό, ελαφρώς παραποιημένο σοφό αποφθέγμα, κατά τα φαινόμενα, αποτελεί και το