Tocayo: Κι ο πήχης ανεβαίνει κι ανεβαίνει

Γεύση, φαντασία, ποιότητα, φρεσκάδα, μοίρασμα, καινοτομία, ταξίδι……Τι άλλο κι εγώ να σου πω δεν ξέρω. Ένα πολυβραβευμένο μαγαζί, σταθμός για τα κυπριακά και όχι μόνο, δεδομένα, που δεν συγκινεί φυσικά μόνο εμένα. Συγκινεί όλους αυτούς που προηγούνται στη λίστα κρατήσεων πριν από εσένα και τους φίλους σου, γιατί και πάλι δεν προλάβατε, έστω και τηλεφωνώντας εγκαίρως να βρείτε ένα τραπέζι στην δροσερή του βεράντα ή στον μινιμάλ του εσωτερικό χώρο.

Το δικό μας τραπέζι, που το κλείσαμε καιρό πριν, έναντι στο bar, ακριβώς απέναντι από την είσοδο δεν άργησε να διακοσμηθεί με το ξινόγλυκο Gaz cocktail, με εκλεπτυσμένο κάπνισμα, ΄΄νερό΄΄ από gazpacho και αγαύη, που κατάφερε να ενεργοποιήσει δυναμικά όλους τους αισθητήρες της γεύσης. Το Refined Mojito, να το πάρεις κι εσύ γιατί είναι συνάμα οικείο και πρωτόγνωρο, με ειδοποιό διαφορά τη μέντα που έγινε infused, δίνοντας μια φρεσκάδα στο στόμα, για να δεχτεί τη φρεσκάδα της τριλογίας από ceviche, που πρώτα θα θες οπωσδήποτε να τη φωτογραφίσεις και μετά να την απολαύσεις.

Ένα όμορφο πάντρεμα από οξύτητες, προσεγμένη καψακαΐνη, γλυκές νότες και εντάσεις από micro greens, που πέτυχαν να μας στείλουν στο Περού, μα και ακόμη παραπέρα. Τα μαγικά σε απόκοσμη γεύση, κατ’ εμένα, kaffir lime φύλλα, έδωσαν με την ΄΄τσαχπινιά΄΄ τους, μια ιδιαίτερη δυναμική στο σεβίτσε από ψάρι ημέρας, που ενορχηστρώθηκε με coconut, lime, κουμκουάτ, soy sauce και sorbet από λεμονάτη λουΐζα.

Ένα πιάτο υψηλής γαστρονομικής αξίας, από αυτά που συναντά κανείς μόνο σε βραβευμένα με αστέρες, εστιατόρια του εξωτερικού, με τη μόνη διαφορά, ότι εκεί θα το πληρώσεις τουλάχιστον τριπλά. Η μουσική, επιλεγμένη και σε εντάσεις που επιτρέπουν αβίαστα την κοινωνική συνδιαλλαγή, η εξυπηρέτηση, φιλική, με άφθονα χαμόγελα, με όλα τα παιδιά να γνωρίζουν και κυρίως, να νιώθουν περήφανα για τα εδεμασματολογικά έργα τέχνης και κοκτέιλ που προσφέρουν.

Με περηφάνια μας μίλησε και η πρόσχαρή μας σερβιτόρα και για το αριστουργηματικό – και δεν είναι υπερβολή – tuna tataki, που πέραν της πρωτοκλασάτης πρωτεΐνης, έχω να σου πω ότι η κοινοπραξία του miso sauce, με το λάδι βασιλικού και του sorbet από μανταρίνι και γιουζού, ήταν καταλυτική. Καταλυτική και η κρούστα από κόλιανδρο και σπόρια άνηθου, που απογείωσε στο στόμα τον τόνο, στον τομέα δάγκωμα και υφή.

Από τη θάλασσα στη στεριά, με άριστης ποιότητας, παιχνιδιάρικο βοδινό ταρτάρ, βαλμένο σε κώνους και νοτισμένο με πίκλες από σπόρια μουστάρδας και μαγιονέζα wasabi και τρούφας. Τα gyoza με γέμιση βοδινό wagyu, πραλίνα φουντουκιού και glaze από κόκκινα μούρα, δεν ξέρω ούτε πότε ήρθαν, ούτε πότε εξαφανίστηκαν. Το ίδιο συνέβη και με τα κριτσανιστά τακίτος, που έκλεισαν μέσα τους φουά γκρα και παρφέ από κοτοπουλένιο συκωτάκι, σκόνη από raspberry και γλυκό μαλλί της γριάς.

Τα αρώματα από το ευγενές κάπνισμα από το Chicken Hibachi, θα φτάσουν και στη δικιά σου στη μύτη, πριν αυτό φτάσει κοντά σου, βαλμένο πάνω σε μια mini, τύπου robata σχάρα. Ένα ΄΄ατμοσφαιρικό΄΄ πιάτο, που θα σε διακτινίσει στην Άπω Ανατολή, αγγιγμένο όμορφα με μέλι, Shaoxing κρασί, πενταλογία μπαχαρικών, σουσάμι και κόλιανδρο. Στην κορυφαίας αξίας, γκριλιέρα-φούρνο Kamado, θα ψήσουν και για εσένα, αν είσαι λάτρης του βοδινού φιλέτου, το άριστης ποιότητας Beef fillet kamado, συνοδευμένο με πουρέ από καρότο με ginger, pak choi και ψήγματα κριτσανιστής πατάτας.

Η ώρα για τα θρυλικά παγωτίνια, είχε φτάσει, τα οποία όντως έκλεψαν κι αυτά την παράσταση, όπως μας είχαν προειδοποιήσει με το γευστικό πάντρεμα της λευκής σοκολάτας και το λεμονάτο παγωτό, με τα berries pop rocks να εκρήγνυνται όμορφα στο στόμα. Πολυφωτογραφημένο και το αποδομημένο cheesecake με αιθέριο blueberry sorbet,  μαρέγκες από σμέουρα, κρέμα γιουζού και σαμπλέ μπρετόν. Η πανδαίσια είχε φτάσει στο τέλος της, οι εντυπώσεις για ακόμη μια φορά εξαιρετικές και οι επιγεύσεις ακόμα να μας συντροφεύουν.

Μια γαστρονομική πρόταση, ποιότητας και πιστότητας. Ένα εστιατόριο με συνεχή επιστασία από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες, αλλά και ένα μενού φαγητών παρασκευασμένο και δημιουργημένο από μια καταξιωμένη ομάδα chef που έχουν αποδείξει με το πέρασμα του χρόνου την δεινή τους ικανότητα να μαγεύουν τους γευστικούς μας κάλυκες.