Menu
Ως καταναλωτής, δηλώνω την απορία μου για ένα θέμα που αφορά τις μερίδες στα εστιατόρια. Υπάρχει ή μάλλον, δεν έπρεπε να υπάρχει μια νομοθεσία που να υποχρεώνει τα εστιατόρια να αναγράφουν έστω και σε υπόμνημα τα γραμμάρια π.χ της πρωτεΐνης ή του υδατάνθρακα, τουλάχιστον, σε κάθε πιάτο; Για παράδειγμα, σολομός 200g, φιλέτο λαυράκι 250g, χοιρινό σουβλάκι 280g, ραβιόλι 250g….. Νιώθω πολλές φορές ότι ως καταναλωτές πρέπει να είμαστε από πριν ενήμεροι, όχι μόνο αν ο πουρές της τσιπούρας έχει παστινάκι και κάρδαμο και η σος είναι από οστρακοειδή, αλλά και πόση τελικά είναι η ποσότητα της τσιπούρας, γιατί αν θα μικρύνει κι άλλο η ποσότητα, όπως μας έχει συμβεί ψες σε πολύ γνωστό εστιατόριο της Λεμεσού, τότε να μας το πουν να παραγγέλνουμε δυο κυρίως πιάτα ο καθένας για να χορτάνουμε. Επειδή όμως δεν μας παίρνει να το κάνουμε, μάλλον θα τρώμε σπίτια μας.
Πείτε μας την άποψη σας στα comments:
Ο Ζήνων γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο παιδί μιας σχετικά κανονικής οικογένειας – όπως οι περισσότερες. Γλυκιά, αθώα παιδική ηλικία,
Χειμώνας, Χριστούγεννα, φίλοι και συγγενείς στο σπίτι και κάνουμε αρχή με μια σουπίτσα για να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών. Ο βραβευμένος
Το Σατιρικό θέατρο παρουσιάζει τις τελευταίες παραστάσεις του συνταρακτικού έργου «O Φάρος» του πολυβραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – Αθανασίας Σμαραγδή
Δεν είμαι ειδική σε θέματα εστιατορίων αλλά πιστεύω έχω common sense. Σε ταβέρνα της Λάρνακας που είχε πέραν των 200 καθήμενων πελατών την Κυριακή το
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και του κάλλιστου, το πιο κάλλιστο. Το γνωστό, ελαφρώς παραποιημένο σοφό αποφθέγμα, κατά τα φαινόμενα, αποτελεί και το