Bahia at Corinthia Palace (1 Michelin star)

(Article in English & Greek)

Destination on its own, both because it is located within one of the most impressive hotels in the country, the Corinthia Palace Hotel, as well  for its high gastronomic level.

The taxi ride from the capital, Valletta, was brief and gave us a chance to explore the San Anton area, home to the famous San Anton Gardens. The reception inside the brand-new restaurant, which was relocated last year from another area of Malta, was exemplary in every sense of the word. The diverse space with the lounge and bar kept us for a while for a first glass of wine, before the gracious maître d led us to our beautifully set table, which caught our attention with its drawer that the customer opens to take the desired cutlery.

The stylish construction above it, according to the maître, has been placed to make the guest aware of the restaurant’s philosophy and its Michelin-starred chef, Tyrone Mizzi. It’s a philosophy in which the gastronomist is invited to choose to try the menu with references to the gastronomic past of Maltese cuisine (Past), the Present, which is also the vegetarian menu of the restaurant, and the Future. In other words, a menu with a creative temperament for those who enjoy surprises. The à la carte option, in the end, pleased us greatly because it is no longer found in many fine dining restaurants worldwide, but in my opinion, it is necessary for many and various reasons.

Four of them are that not all guests have at least two hours in front of them until the completion of the Degustation menu ‘’ceremony’’. Also, not every customer who wants to dine in a high-end restaurant can eat so many dishes, even if they are small in size.

The high cost of the Degustation menu and the inconvenience in most restaurants to change dishes, if asked by the customer, are two more reasons why offering an à la carte option would not be a bad idea. However, we voted for the Past Degustation menu and went back in time with freshly made vegetable pickles, accompanied by traditional Maltese ftira bread and pumpkin seed dressing.

We went thousands of years back with elements from the Neolithic period (5800 BC to 2500 BC) with a stunning mouth-watering dish of local red prawns, caper berries mustard, yuzu, and white prawn waffle. With Maltese wines by the glass recommended by the restaurant’s sommelier, we paired the following dishes on our menu, served in appropriate glassware for each variety and at the perfect temperature. The next stage before the main course was innovative, with an intermediate dish specially made to cleanse our palate.

With references to the Roman period (218 BC – 870 AD), chef Tyrone Mizzi refreshed our palate with ‘’condensed’’ milk, honey, and local extra virgin olive oil. Rabbit, bon bon foie gras, and summer truffle were the components of the artistic main course we enjoyed, with the chef drawing inspiration from the era of the Knights (1530 – 1798).

The last act of the menu was sweet and had a wonderful aftertaste, with a dreamy dessert called Imqaret, structured with almond and aniseed cake, dates, orange puree, and light almond ice cream. The service was exemplary, as befits a restaurant with a Michelin star. Overall, it’s a restaurant worth visiting if you have Malta on your list of future travel destinations.

Προορισμός από μόνος, τόσο γιατί βρίσκεται μέσα σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ξενοδοχεία της χώρας, το Corinthia Palace Hotel,  όσο και για το υψηλό γαστρονομικό του επίπεδο.

Η διαδρομή με το ταξί σύντομη από την πρωτεύουσα Βαλέτα, μας έδωσε έστω για λίγο την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την περιοχή του San Anton, έδρα και των περίφημων κήπων San Anton Gardens. Η υποδοχή εντός του ολοκαίνουριου εστιατορίου, το οποίο μεταφέρθηκε πέρυσι από άλλη περιοχή της Μάλτας, υποδειγματική με κάθε σημασία της λέξης.  Ο ποικιλόμορφος χώρος με το lounge και το bar, μας κράτησε για λίγο για ένα πρώτο ποτηράκι κρασί, πριν η ευγενέστατη μετρ μας οδηγήσει στο πανέμορφα στρωμένο μας τραπέζι, το οποίο μας κέντρισε το ενδιαφέρον με την συρταριέρα του, την οποία ο πελάτης ανοίγει για να πάρει τα μαχαιροπίρουνα που επιθυμεί.

Το ντιζαϊνάτο κατασκεύασμα απάνω του, σύμφωνα με την μετρ, έχει τοποθετηθεί για να συνειδητοποιήσει ο θαμώνας τη φιλοσοφία του εστιατορίου και του βραβευμένου με ένα αστέρι Michelin chef Tyrone Mizzi. Μια φιλοσοφία στην οποία ο γαστρονόμος καλείται να επιλέξει να δοκιμάσει το μενού με αναφορές στο γαστρονομικό παρελθόν της Μαλτέζικης κουζίνας (Past), στο Present που είναι και το χορτοφαγικό μενού του εστιατορίου και το Future.

Ένα μενού δηλαδή με δημιουργικό ταμπεραμέντο για όσους αρέσκονται στις εκπλήξεις. Η επιλογή a la carte, τέλος μας χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί δεν συναντάται πλέον σε πολλά fine dining εστιατόρια παγκοσμίως, αλλά κατ’ εμένα είναι απαραίτητη για πολλούς και διάφορους λόγους. Τέσσερις από αυτούς είναι ότι δεν έχουν όλοι οι θαμώνες ένα δίωρο, τουλάχιστον, μπροστά τους μέχρις ότου ολοκληρωθεί η ιεροτελεστία του Degustasion menu.

Επίσης δεν μπορεί ο κάθε πελάτης που επιθυμεί να γευματίσει σε ένα υψηλού επιπέδου εστιατόριο, να φάει τόσα πολλά πιάτα, έστω κι αν αυτά είναι μικρού μεγέθους. Το υψηλό κόστος του Degustasion menu και η μη ευχέρεια στα πλείστα εστιατόρια για αλλαγή πιάτων από τον πελάτη, είναι ακόμη δυο λόγοι που η παροχή και a la carte πρότασης, δεν θα ήταν κακή ιδέα.

Εμείς πάντως ψηφίσαμε το Past Degustasion menu και πήγαμε πίσω στο χρόνο με φρεσκοφτιαγμένες πίκλες λαχανικών, συνοδευμένες με το παραδοσιακό μαλτέζικο ψωμί ftira και dressing από σπόρια κολοκύθας. Πάμε χιλιάδες χρόνια πίσω με στοιχεία από τη Λίθινη εποχή (5800 π.Χ με 2500 π.Χ) με ένα συγκλονιστικό στο στόμα, πιάτο, με τοπικές κόκκινες γαρίδες, μουστάρδα με καπαρόμηλα, yuzu και waffle λευκών γαρίδων. Με μαλτέζικα, by the glass κρασιά, που πρότεινε ο οινοχόος του εστιατορίου, παντρέψαμε και τα επόμενα πιάτα του μενού μας, σερβιρισμένα σε ανάλογο ποτήρι για κάθε ποικιλία, αλλά και σε ορθότατη θερμοκρασία.

Ανατρεπτικό το επόμενο στάδιο πριν το κυρίως, με ένα ενδιάμεσο πιάτο, ειδικά φτιαγμένο για να καθαρίσουν οι γευστικοί μας κάλυκες. Με αναφορές στη Ρωμαϊκή περίοδο ((218 π.Χ – 870 μ.Χ) ο chef Tyrone Mizzi μάς δρόσισε το στόμα με στερεοποιημένο γάλα, μέλι και τοπικό, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Κουνέλι, bon bon foie gras και καλοκαιρινή τρούφα, οι συντελεστές του αριστοτεχνικού κυρίως πιάτου που απολαύσαμε, με τον σεφ να εμπνέεται από την εποχή των Ιπποτών (1530 – 1798).

Γλυκιά και με υπέροχη επίγευση και η τελευταία πράξη του μενού, με ένα ονειρικό γλυκό, το Imqaret, δομημένο με κεκάκι αμυγδάλου και γλυκάνισου, χουρμάδες, πουρέ πορτοκάλι και ανάλαφρο παγωτό αμυγδάλου. Το σέρβις υποδειγματικό, όπως αρμόζει σε ένα εστιατόριο με ένα αστέρι Michelin. Ένα εστιατόριο, γενικά που αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις βάλει τη Μάλτα ανάμεσα στους επόμενους ταξιδιωτικούς σου προορισμούς.