LPM restaurant and bar: Ήρθε για να αφήσει εποχή

(Review by food critic Nick Andrew)

Το τραπέζι για τέσσερις στο deck του LPM restaurant and bar, είχε απάνω το δικό μας όνομα. Η ατμόσφαιρα, μαγική, τέτοια που δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί στο χαρτί, μα ούτε ακόμη και στον φωτογραφικό φακό. Κι αυτό γιατί  σίγουρα δε θα μπορέσει να αποτυπώσει το vibe του μοναδικού ανά το παγκόσμιο, concept του LPM.

Οι λίμνες με τροπικά φυτά, φοίνικες και οι μεγάλες εκτάσεις με τοπιοτεχνημένους κήπους του Parklane a Luxury Collection Resort and Spa και το γαλάζιο φόντο της θάλασσας, είναι από μόνα τους προσελκυστικός παράγοντας. Η λευκοβαμμένη, με Belle Epoque στοιχεία, επίπλωση και περίτεχνη ξυλοποιεία, τα πολύχρωμα, σχεδιασμένα στο χέρι, μοτίβα, ο D.J που μας διακτίνιζε αβίαστα σε Γαλλία, Ιταλία και όχι μόνο, μεριά, ήταν κι αυτά, όλα μαζί μια πανδαισία οπτικοακουστική, που δενόταν αρμονικά με το όλο concept.

Ο άλλος λόγος, φυσικά και ο σημαντικότερος, που μας ώθησε να κλείσουμε εγκαίρως ένα από τα καλοκαιρινά του τραπέζια, είναι ο καθαρά γαστρονομικός. Ένα γαστρονομικό concept, με μοναδική ταυτότητα, με έμφαση στη Γαλλική Rιβιέρα, στα μεσογειακά προϊόντα, τη φρεσκάδα των πρώτων υλών, αλλά και τη μοιρασιάρικη φιλοσοφία.

Όλα τα πιάτα μπαίνουν στο κέντρο του τραπεζιού, για να τα μοιραστείς με αυτούς που αγαπάς και εκτιμάς. Το πρώτο πάντως πράγμα που μοιραστήκαμε η ομάδα των τεσσάρων, ήταν η απόλυτα διαδραστική καινοτομία του εστιατορίου, η οποία μας έβαλε όλους στη διαδικασία, μετά και την προτροπή του Γάλλου διευθυντή, να φτιάξουμε οι ίδιοι την ντοματοσαλάτα μας.

Οι κόκκινες ζουμερές ντομάτες, το λεμόνι, το φρέσκο ελαιόλαδο και το βαλσάμικο ξίδι, ήδη βρισκόντουσαν στο κέντρο του τραπεζιού μας, ως ένα πολύχρωμο, δώρο από τη φύση, διακοσμητικό, για να μεταμορφωθούν σε λίγο σε μια φρεσκοκομμένη σαλάτα, που είχε και τη δικιά μας διάδραση και σφραγίδα.

Ο ήχος της κρούστας από την φρεσκοψημένη μπαγκέτα, ακόμη ηχεί στα αυτιά μου, η οποία έγινε ένα με τη δικιά μας σαλάτα, αλλά και ρούφηξε τα υγρά από τα σκορδοβουτυράτα σαλιγκάρια με μαϊντανό, που ομολογώ ότι εξαφανίστηκαν πολύ γοργά από το εξειδικευμένο σερβίτσιο μέσα στο οποίο είχαν τοποθετηθεί.

 Ο mixologist του εντυπωσιακού bar, δε δυσκολεύτηκε διόλου να πιστοποιήσει την πρωτοκαθεδρία του LPM restaurant & bar στο χώρο των avant garde cocktails, που σημείωσε, είναι  φτιαγμένα το καθένα τους με ένα θεματικό υπόβαθρο.

Η φιλία του Πικάσο με τον πολυσχιδή Ζαν Κοχτώ, ενέπνευσε την ομάδα των mixologists, για να δημιουργήσουν το Pablo cocktail, παντρεύοντας τα δυο αγαπημένα τους χρώματα, το γαλάζιο και το κίτρινο, σμίγοντας τη γευστική μαγεία του βοτανικού τζιν, με το τάραγκον, το πορτοκάλι και τη μέντα, δομώντας ένα ανάμεικτο ποτό υψηλών προδιαγραφών που απλά δεν υπάρχει αλλού.

 Μη αντιγράψιμο και το signature Lettre a’ Coco, φτιαγμένο από την επώνυμη ολλανδική βότκα Ketel One, σαμπάνια Cordial, γιασεμί, περγαμόντο και τριαντάφυλλο, για να τιμήσει με αυτό τον τρόπο το εμβληματικότερο άρωμα όλων των εποχών, το Chanel N°5.

Και το πείραμα, πέτυχε. Μας άφησε όλους μια εξωπραγματική επίγευση στο στόμα του εν λόγω αρώματος, που έγινε ένα στο στόμα, με το άξιο ειδικής βράβευσης yellowtail carpaccio, κομπλιμενταρισμένο με κρέμα από γουακαμόλε και ντρέσιγκ εσπεριδοειδών.  Ο Ιταλός περισπούδαστος sommelier, μάς ταξίδεψε στην Γαλοϊταλική Ριβιέρα, αλλά και στην Αλσατία, με εξαίρετους οίνους, κυρίως από μικρά οινοποιεία, με όλα τα κρασιά να σερβίρονται σε ανάλογα για κάθε ποικιλία και ωρίμανση, ποιοτικά ποτήρια, μα και σε άριστη θερμοκρασία.

Η απλότητα των γεύσεων, της φρεσκάδας και το μεγαλείο της θάλασσας, μίλησε με τις γαρίδες δυο εκδοχών, τις ελαφρά ψημένες γαρίδες, απλά περασμένες με αγνό λαδολέμονο και τις θεϊκές ομόλογές τους, γαρίδες τίγρης, που μαριναρίστηκαν με πράσινο τσίλι και κόλιανδρο και ψήθηκαν στη σχάρα. Με Grand Cru Pinot Noir η συνέχεια, με ένα πιάτο σταθμό, το μαριναρισμένο και ψημένο στη σχάρα, baby κοτόπουλο, που το ουμάμι του ακόμη το ανακαλώ.

Εξαίρετα και τα τρυφερά αρνίσια παϊδάκια, με ελιά, ‘’χαβιάρι’’ μελιτζάνας και κουκουνάρι, τα οποία συνοδεύτηκαν με τραγανά πράσινα φασολάκια με διακριτικό λάδι σκόρδου και πατάτες ογκρατέν, από τις καλύτερες και πιο βελούδινες που έχω δοκιμάσει εφέτος.

Σχολιάζουμε και οι τέσσερις μας, το κατάμεστο του χώρου, τις παρέες όλων των ηλικιών που μοιράζονταν μαζί εμπειρίες, γαστρονομικές και όχι μόνο, αλλά και βάζουμε τα εύσημά μας στην πολυπληθή ομάδα εξυπηρέτησης που με χαρούμενη διάθεση, επαγγελματισμό και άκρατη ευγένεια, έκαναν τη βραδιά μας ακόμη πιο μαγική.

Η βραδιά στο LPM έκλεισε με τον γλυκύτερο δυνατό τρόπο, με ένα γλυκό που μόνο viral μπορώ να το χαρακτηρίσω. Ένα γλυκό που έχει μαγέψει του γλυκοαλχημιστές σε Ντουμπάι, Λονδίνο, Άμπου Ντάμπι και όχι μόνο και δεν είναι άλλο από το λεπτεπίλεπτο cheesecake με πραγματική βανίλια και κομποτέ μούρων, που υπερέβηκε κατά πολύ τις γευστικές μου προσδοκίες.

Εξαίρετες επιλογές και η βανιλάτη κρεμ μπρουλέ με τη κριτσανιστή καμένη ζάχαρη από πάνω να παίρνει άριστα για την a la minute εκτέλεσή της, καθώς επίσης και η τάρτα λεμονιού με ιταλική ανάλαφρη μαρέγκα, που γέμισε το στόμα με όμορφες οξύτητες και αρώματα εσπεριδοειδών.

Καταληκτικά, το μόνο που έχω να πω για το LPM, είναι ότι δεν είναι απλά ένα καλό εστιατόριο. Είναι ένας προορισμός από μόνος του, ένα concept με μοναδική ταυτότητα που μόνο αν το βιώσεις, θα το αντιληφθείς και θα το αγαπήσεις, όπως και το αγάπησε και η δικιά μας παρέα, μα και όλοι οι πιστοί του θαμώνες ανά το παγκόσμιο.