Scale. Εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών για άκρως απαιτητικούς

Τι πάει να πει, θα ρωτούσε κάποιος, εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών; Και αυτοί που τους αποκαλείς, απαιτητικούς, στο τέλος της μέρας, τι ιδιαίτερες απαιτήσεις έχουν; Η απάντηση είναι απλή. Έμφαση στην ποιότητα, στη δημιουργικότητα, το επαγγελματικό σερβίς, σε ένα χώρο που μιλά από μόνος του, μόλις πατήσεις με το δεξί στην σάλα του.

Ένας χώρος ντιζαϊνάτος, γκλαμουράτος και φιλικός, με έμφαση στη δυναμική του πράσινου και του φωτός, που φέρει τη σφραγίδα του εμβληματικού πλέον πρωτευουσιάνικου Map boutique hotel. Το τραπέζι για δυο στην μακρόστενη, καλυμμένη του βεράντα, που ενσωματώθηκε έξυπνα με τον εσωτερικό χώρο και το εντυπωσιακό bar, τα είχε όλα.

Όμορφες παρέες όλων των ηλικιών, υπέροχα πλάνα από τα κρεμαστά από την οροφή φυτά και τα ταιριαστά φωτιστικά, αλλά και πανέμορφα σκηνικά από τα φωτισμένα ενετικά τείχη. Άψογα και τα πλάνα από τις λαϊκές γειτονιές που αντιδιαστέλλονται με τα πανύψηλα κτίρια που ορθώνονται τα τελευταία χρόνια στο κέντρο του άστεως.

Η κάρτα που έφτασε στα χέρια μας από τους άριστους στον χώρο της εξυπηρέτησης, ανθρώπους του Scale, οι οποίοι έχουν ριζώσει εκεί από την πρώτη μέρα, υποδειγματική στην πλοήγηση, με σαφή διαχωρισμό σε αλοιφές, σαλάτες, ωμά θαλασσινά και καρπάτσιο.

Στη συνέχεια λάμπει διά της παρουσίας της, μια γκάμα από δημιουργικά ορεκτικά και κυρίως πιάτα, που καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις των γαστρονόμων. Μια κάρτα που φέρει βαριά την υπογραφή, ενός από τους πιο αξιόλογους chefs στην Ελλάδα και όχι μόνο, του Αθηναγόρα Κωστάκου, που σίγουρα τον θυμάσαι ως νικήτη του Top Chef, αλλά αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι είναι ή ήταν, Culinary Director σε εστιατόρια αιχμής.

Bill and Coo, Noema, Scorpios και Branco στη Μύκονο, εστιατόριο Mazi στο Notting Hill του Λονδίνου, μα και συνιδιοκτήτης στο Meraki στο Λονδίνο, το οποίο άνοιξε και τα φτερά του κι αλλού. Αυτός είναι και ο σεφ, που μαζί με τους καταξιωμένους του συνεργάτες, επιλαμβάνεται και το μενού του Scale.

By the glass, μα πήγε ο υπεύθυνος του σερβίς και υποδειγματικός σε κάθε πτυχή της τραπεζοκομίας, Παντελής, ο οποίος μας ταξίδεψε σε ποικίλα αμπελοτόπια, τοπικά και διεθνή. Baba Ghanoush με μεσανατολίτικα μπαχάρια, κριτσανιστές πιτούλες και crudites λαχανικών, προλόγισαν την βραδιά μας, προϊδεάζοντάς μας για τη σαλάτα με ρόκα και κολοκύθι, που παντρεύτηκαν μαγευτικά με αλατισμένα αμύγδαλα, άνηθο, μέντα, ψαγμένο φύλλο κρούστας, με όλα να βαφτίζονται με ένα ντρέσινγκ απόκοσμο, με ταχίνι και μέλι.

Η μουσική στα μέτρα μας, τόση όση για να σε συνεπαίρνει αλλού, όταν εσύ το θες, η θερμοκρασία του χώρου ιδανική, όπως και αυτή των κρασιών που έφταναν κοντά μας έτοιμα για απόλαυση. Αν είχα να σου πω, δυο πιάτα που θα ήταν αμάρτημα να μην τα δοκιμάσεις στην πρώτη σου επίσκεψη, από το ολοκαίνουριο μενού του εστιατορίου, σίγουρα αυτά θα ήταν το καρπάτσιο από λαυράκι και το ομόλογό του από βοδινό φιλέτο.

Στο μεν πρώτο, μιλάμε για μια ιεροτελεστία που ξεκινά από την κουζίνα, με το στήσιμο του πιάτου, με μεταβλητές το φρέσκο λεπτοκομμένο λαυράκι, τη φέτα, το κομποτέ ντομάτας, τα φλέικς σκόρδου και τσίλι, τα οποίο μπροστά μας, ο Παντελής με επιδέξιες κινήσεις τα τύλιξε σαν χαλί, σερβίροντάς μας τα ρολαρισμένα στο πιάτο του καθενός.

Παρθενογένεση, βραβευμένες οξύτητες και ισορροπίες. Από την ανάποδη, θα δεις το άριστης ποιότητας βοδινό καρπάτσιο, που όλα τα παρελκόμενά και οι γευστικοί του εταίροι, βρίσκονται κάτω από αυτό και όχι πάνω από αυτό ως είθισται.

Αγκινάρες, παξιμαδάκια χαρουπόμελου, μανιτάρια, γραβιέρα και ένα υπέροχο σε επίγευση, βινεγκρέτ από λάδι τρούφας, έκλεισαν τον κύκλο της γεύσης, του εξαίρετου αυτού ορεκτικού, που σίγουρα το τοποθετώ και στη λίστα των πιο value for money πιάτων της πρωτεύουσας, πάντοτε σε σχέση με την υψηλή του ποιότητα, αλλά και την ποσότητα.

Ελλάδα και Ιαπωνία, στο ίδιο πιάτο, με χυλοπίτες λεμονάτες, με φινόκιο και τσίλι, να γίνονται η βάση για τον μαύρο μπακαλιάρο με miso sauce. Ύστατο χαίρε στα κυρίως με εντυπωσιακά σε παρουσίαση, μαριναρισμένα αρνίσια παϊδάκια, ανοιγμένα από καλό χασάπη σαν πεταλούδες, που έκαναν παρέα με σαλάτα ρόκας, κομποτέ ντομάτας και διακριτική κάπαρη και ελιές.

Τα διθυραμβικά σχόλια που είχαμε ακούσει για τα επιδόρπια, από αυτούς τους απαιτητικούς που σου έχω προαναφέρει, ήταν τόσο έντονα, που θα νιώθαμε ενοχές αν φεύγαμε χωρίς να γλυκαθούμε με αυτά. Τo μεγάλο Choux με πιστάτσιο, πατισερί κρέμα, γλασέ κεράσι και πρωτοκλασάτο παγωτό βανίλια, που όλα τους απογειώθηκαν με αλατάκι – ναι έτσι έγινε, με αλατάκι – δεν ξέρω, ούτε εγώ, πότε ήρθε, ούτε πότε εξαφανίστηκε από το πιάτο.

Ιεροτελεστία σερβιρίσματος και παρουσίασης και για το Scale mille feuille, με πρωταγωνιστή ένα χιλιόφυλλο, καραμελωμένο μαξιλάρι από σπιτικό φύλλο κρούστας, που η ομάδα του σερβίς θα το κάνει κομμάτια μπροστά σου για να το φας μαζί με την κρέμα από ρούμι και βανίλια, νοτισμένα με φράουλες και φουρνιστά αμύγδαλα. Δε θα σου πω άλλα, γιατί άλλο να στα λέω κι άλλο να τα ζεις.

Στον επίλογό μου, αυτό που θα ΄θελα να σημειώσεις είναι το Scale είναι ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πρωτεύουσας, αλλά αυτό μας ενδιαφέρει όλους πλέον στις μέρες μας, στο αφήνω για το τέλος. Είναι, χωρίς υπερβολή, ένας και από τoυς πιο value for money χώρους εστίασης του νησιού, που μπορείς κάλλιστα να τον επισκέπτεσαι πολύ πιο συχνά από ότι φαντάζεσαι.

Map Boutique Hotel
Στασίνου 15, Κέντρο Λευκωσίας, 1060
22444999